Mountainbiking in Canterbury

Het boekje 'Mountainbiking in Canterbury' is wederom een behulpzame gids gebleken voor het uitkiezen van tracks aan de oostkant van South-Island. Nabij Mt. Somers ligt het Hakatere Conservation Park; een typisch alpenlandschap van kleine meertjes, stevige heuvels, wetlands en grasvlaktes. De ontwikkeling van gemarkeerde tracks staat in de kinderschoenen en vaak zijn het ofwel 4wheeltracks danwel trampingtrails. De looptrack rond Lake Emma is daar een voorbeeld van. De diepgetrokken smalle karresporen zijn risicovol, omdat je pardoes uit je pedalen schiet als je tegen de opstaande rand stoot. De track is kort en niet echt spannend, maar in de verte zijn de contouren van de bergpas die de West- en Oostkust met elkaar verbindt, te onderscheiden. En mijn bestemming voor de middag. Rijdend over de Alpine Highway richting Arthur's Pass blijf ik verbaasd over de rijzende Southern Alps. Van het ene op het andere moment ben je ineens in een heel andere omgeving beland. Onderweg doe ik Castle Hill aan, vele zullen deze bijzondere rotsformaties kennen uit de films van LOTR en Chronicles of Narnia. In Arthur's Pass ligt het Craigieburn Forest Park, in de winter vooral bekend voor het wintersporten, maar de Lyndon Saddle Loop is ook een uitdagende outdooractiviteit. Ik kies natuurlijk precies de moeilijke kant van de track om omhoog te gaan. Het is meer lopen over een bospad, dan fietsen behalve dan voor lokals met een downhill bike. Het uitzicht vanaf Helicoptre Hill over Arthur's Pass is schitterend. Het afdalen gaat mij steeds makkelijker af (na Queenstown heb je daar een andere perspectief op) en binnen mum van tijd sta ik weer op de parkeerplaats. Twee heel verschillende tracks met elk haar charmes!

 

De overnachting is op de camping van Ashley Gorge onder de rook van het stadje Oxford. Op de kaart is te zien dat Christchurch akelig dichtbij komt en mijn laatste dagen in Nieuw-Zeeland toch echt zijn ingegaan. Een 2e puntje van kritiek op de MTB-tracks is dat het vaak oneway trips zijn; van punt A naar punt B zonder een idee te hebben hoe je weer terug komt; Nederlanders zijn toch meer van het spreekwoordelijke 'rondje om de kerk'. Hetzelfde geldt voor Oxford Forest, een mooi natuurgebied met een diversiteit aan bomen waaronder de Black Beech (de barst is geheel zwart gekleurd), maar meer hiking en tramping dan cycling zo gezegd. De dag begint met perfect weer en een warme temperatuur. Ideaal voor het beklimmen van een berg; Mt. Oxford op 1.324m; het meer serieuze klimwerk. De route gaat over private weilanden, omvangrijke bossen en boven de boomgrens uiteindelijk alpengras. Op de achtergrond hoor je het zoemende geluid van ontelbare insecten, als teken dat de zomer aangebroken lijkt te zijn. Na 2 uur lopen bereik ik de top en achter een stenenmuurtje eet ik beschut van de opstekende wind een zelfgemaakte lunch. De afdaling gaat iets geleidelijer naar beneden wel steil maar goed af te dalen. Anderhalfuur later bekijk ik hoe hoog 1.324m eigenlijk is, wat kan je veel hoogtemeters in korte tijd overbruggen! Ik moet even op krachten komen voordat ik aan het laatste vlakkere deel van de route begin; een berg beklimmen is immers geen alledaagse kost. De wind begint in snel tempo aan kracht toe te nemen. Met stevige windstoten wordt de campervan goed doorelkaar geschut en op de camping breken de takken van bomen. Ook dat is Nieuw-Zeeland; het weer kan in korte tijd omslaan.