Following the Buller River
9 november 2012 - Punakaiki, Nieuw-Zeeland
Na een week verlaat ik Nelsion Region op weg naar de West Coast. In vroegere tijden was nauwelijks sprake van een verbinding tussen beide landsdelen. Het ondoorgaanbare landschap van dicht bebossing en heuvelketens zorgt ervoor dat van eind 19e eeuw tot begin 20e eeuw de leefomstandigheden van de bevolking zeer moeilijk waren. Het gebied is rijk aan goud en steenkool, maar een hele beproeving de grondstoffen te winnen. Op goed geluk gingen veel goudzoekers de uitdaging aan en bij een vondst groeide die plek snel uit tot een klein dorp met zelfs hotels. Tot de mijn opgedroogd was en iedereen weer vertrok naar een andere plek. State Highway 6 loopt nu langs al deze historische plekken en volgt de loop van de rivier door de Buller Gorge uitmondend in de Tasman Sea. Murchison is een plattelandsdorpje en de toegangspoort tot het gebied. Ik laat een MTB track van 30km over gravelroad maar even zitten en maak een oversteek met de langste touwbrug (110m lang en 17m boven de rivier) naar Kawatri (Maori voor diep en snel). De eerste tekenen van mijnbouw laten zich aanzien op het afgelegen schiereilandje. Niet veel verder ligt Lyell. Nu alleen een plaatsnaam, maar in de jaren 1880 een florerende goudmijn. Overal langs het wandelpad vind je nog historische overblijfselen zoals een battery (stalen constructie voor fijnmalen van quartz). Het is lastig voor te stellen dat op deze plek daadwerkelijk mensen gewoond en gewerkt hebben. Westport is de havenstad waar destijds alle grondstoffen naar vervoerd werden en vandaag de dag een saai stadje. Maar goed, je moet ergens boodschappen doen. Ik vervolg mijn route 15km noordelijker naar Denniston. Tot 1940 de grootste steenkolenmijn van het land. Alleen ligt dit desolate gebied op een plateau 600m boven zeeniveau en dus een staaltje technisch vernuft om de wagentjes ophoog getakeld te krijgen. Nu 70jaar later kun je de restanten bezoeken en zelf een beetje ondervinden hoe de mensen geleefd hebben. Vrij kamperen is namelijk toegestaan en met een uitzicht over zee sta ik echt in de middle of nowhere. Best vreemd geen enkel geluid om je heen te horen!
Op het Denniston Plateua zijn ook een aantal MTB-routes uitgezet en 's ochtend vroeg rij ik over de rotsen naar de verlaten mijningang van Coalbrookdale en na een emmertje sop als douche vervolg ik mijn weg naar Tauranga Bay. In de baai is eenzeehondenkolonie en hoewel je natuurlijk geen halve wereld hoeft te reizen
om een zeehond te zien. De waddenzee is immers 200km van Rotterdam, blijft het leuk om dieren in hun natuurlijke omgeving te aanschouwen. Te voet gaat het verder naar Cape Foulwind en haar vuurtoren. Geen Cape Reinga, maar een vermakkelijke wandeling. Zakkend langs de Westkust ligt dik 50km zuidelijk Punakaiki, onderdeel van het Paparoa National Park en bekend om haar pancake rocks en blowholes. De wind is niet krachtig genoeg om de golven door de blowhole te blazen, maar met een ondergaande zon op de achtergrond is het mooie afsluiting van de dag.
Lijkt wel of je het naar je zin hebt.
Wie maakt die foto's eigenlijk, of ben je een ervaren fotograaf op het gebied van de zelfontspanner??????
Respect voor de route, alles zit er in tot nu toe.
Als een ware Frodo leg je een behoorlijke reis af door NZ.
Keep it up!
Heb al je verhalen tot nu toe gevolgd. Geweldig. Wat een natuur en historie. Geniet er van (maar dat is een open deur). Ik volg je vanuit de luie stoel.
Groet,
Marc
Ik neem aan dat er bij de ondergaande zon een klein biertje genuttigd is??
haha
Kilimajaro!