New Zealand: end of chapter

De aardbeving die enkele jaren geleden, Christchurch en omgeving heeft getroffen, maakt dat het allerdaagse leven nogsteeds wordt beinvloed door de impact. De eerste tekenen daarvan tref ik aan in het plaatsje Kaiapoi; winkelpanden staan leeg, straten zijn afgesloten en overal werkzaamheden. Natuurlijk kom je niet als ramptoerist naar deze plek, want in het natuurgebied zijn genoeg leuke activiteiten te ondernemen. Een relaxte fietstocht langs de rivier is een prima alternatief zeker na de zware bergwandeling in Oxford. Ik heb tijdens mijn reis in Nieuw-Zeeland een hoop dingen gezien, maar een in het wild levende kiwi heb ik niet kunnen ontdekken. In het noorden van Christchurch ligt een wildlifepark en een uitgelezen kans toch een kiwi te spotten. Een uitvergrote kinderboederij is misschien een iets betere omschrijving van de attractie, maar daarentegen is het nachtverblijf van de kiwi op-en-top. Het is even zoeken, zo in het donker; in het echt blijft het een vreemd aandoende loopvogel, wel super te zien hoe de kiwi met zijn lange snavel foerangeert. Het is een nachtdier, dus een foto heb ik helaas niet kunnen maken. 

 

In Christchurch heb ik een camping opgezocht in de wijk South Brighton, gelegen op een landtong tussen de Pacific Ocean en inlandinge wetlands. De weg daarnaartoe gaat door de buitenwijken en elk huis dat je passeert, staat leeg en is verlaten; een treurige bedoeling voor de inwoners. Later begreep ik dat iedereen volledig schadevrij gesteld wordt, alleen je moet door de bureaucratie veel geduld betrachten. In de Lonely Planet staat een fietstocht door de heuvels rond Christchurch beschreven en met de gedachte de klimbenen nog 1 keer te testen, start ik vol goede moed. Mount Pleasant road gaat slingerend omhoog door de wijk Sumner naar de top alvorens over de heuvelketen naar het CBD te fietsen. Nu zag ik in de ochtend al een helicopter boven dat stuk hangen, niet wetend dat ik daar ook daadwerkelijk langs zou komen. In plaats van onder aan de heuvel een bord neer te zetten dat de weg verderop is afgesloten wegens wegwerkzaamheden, staat dat bord pas op driekwart van de klim. Onverrichte zaken keer ik via dezelfde weg terug, waar ik eerst driekwartier over heb gezwoegd. Gelukkig leiden meer wegen naar Rome, in dit geval City Centre. De aanblik van een heel centrum in ruines en letterlijk puinhopen, is een zeer vreemde gewaarwording. De kracht van de natuur is ontegenzeggelijk iets waar je ontzag voor moet hebben! De red zone is niet toegankelijk; druk sloopwerk en hoge kranen weerspiegelen het straatbeeld. Het winkelend publiek moet genoegen nemen met omgebouwde zeecontainers, geheel in kerststemming getooid. De Avalon kronkelt door het centrum van de stad en doorkruist daarmee het ruitenpatroon van de straten. Door het volgen van de rivier maak ik het rondje compleet en keer ik na een kilometer of 50 weer terug op de camping.

 

Wat doe je op een laatste dag; fiets verzenden, kapper bezoeken, rugzak inpakken, inchecken vlucht om een paar dingen te noemen. Eigenlijk alles in de voorbereiding op  de nieuwe bestemming: Australie. En ook terugdenken aan alle dingen die ik de afgelopen 2 maanden gedaan heb; Nieuw-Zeeland is een prachtig land met uitdagende  outdooractiviteiten en een wonderschone natuur. Van het hooggebergte in Tongariro National Park tot de fjorden van Doubtful Sound. Met de Maori symboliek van Cape  Reinga naar het desolate landschap van Denniston. In 1 woord; fantastisch!